Το Μεξικό είναι το μεγάλο ερωτηματικό, όχι μόνο του Α’ ομίλου αλλά, και ολόκληρου του τουρνουά. Είναι μια ομάδα με ταλέντο, με παίκτες καταρτισμένους ποδοσφαιρικά που διακρίνονται για τα ατομικά χαρακτηριστικά τους. Μόνο που την ίδια στιγμή μπορεί να λειτουργήσουν ατομικά, να ξεστρατίσουν από το αρχικό πλάνο. Ίσως να είναι αυτός ο πρώτος λόγος που στα προηγούμενα τουρνουά άρχιζαν καλά, αλλά στην πορεία έχαναν τον προσανατολισμό τους, γνωρίζοντας πρόωρους αποκλεισμούς.

Προκριματικά

Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το Μεξικό έπαθε ακριβώς το αντίθετο. Το ξεκίνημα, με τον Σβεν Γκόραν Έρικσον στον πάγκο, ήταν σχεδόν καταστροφικό. Διαδοχικές ήττες έφεραν τους «Αζτέκους» μπροστά στο φάσμα του πρόωρου αποκλεισμού. Ωστόσο από τη στιγμή που ο Χαβιέρ Αγκίρε ανέλαβε τα ηνία και επέβαλε την τάξη, η κατάσταση διορθώθηκε. Από τη στιγμή που η ομάδα άρχισε να νικάει (η αρχή έγινε απέναντι στο Τρινιντάντ/Τομπάγκο) όλα έγιναν πολύ πιο απλά με αποτέλεσμα να εξασφαλιστεί η δεύτερη θέση, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ, και μαζί το εισιτήριο για τη Νότια Αφρική.

Κρίσιμος αγώνας

Για το Μεξικό ο πρωταρχικός στόχος είναι η πρόκριση στη β’ φάση του Μουντιάλ. Εξ ου και η αναμέτρηση με την Ουρουγουάη στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων δεν αποκλείεται να έχει χαρακτήρα «τελικού». Εκτός κι αν η ομάδα του Χαβιέρ Αγκίρε κατορθώσει να φτάσει μέχρι την κατάκτηση της πρωτιάς, έχοντας προηγουμένως κερδίσει και τη Γαλλία. Με αυτόν τον τρόπο μάλιστα θα μπορέσει να αποφύγει και το σταύρωμα κόντρα στην Αργεντινή.

Τα ατού

Στις επιλογές του Αγκίρε για την 23άδα κυρίαρχο είναι το στοιχείο είναι εκείνο του ενθουσιασμού. Υπάρχουν και έμπειροι παίκτες, ιδίως στα μετόπισθεν, αλλά το δίχως άλλο ξεχωρίζουν τα καινούργια φυντάνια του μεξικανικού ποδοσφαίρου, όπως οι Τζιοβάνι ντος Σάντος, Γουαρδάδο και Βέλα. Παίκτες που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχουν ήδη συλλέξει εμπειρίες από συμμετοχές σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και πλέον μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην εθνική. Κλειδί μοιάζει να είναι επίσης η αποτελεσματικότητα του Ερνάντες στη γραμμή κρούσης.

Τακτική

Ο Αγκίρε έχει αφήσει στην άκρη το αγαπημένο του 4-3-3 και ακολουθώντας τη… μόδα των καιρών έχει προσαρμόσει τα πλάνα του στο πιο… σύγχρονο 4-2-3-1. Οι τέσσερις αμυντικοί σε παράταξη δεν αλλάζουν, ωστόσο έχει ενισχύσει το κέντρο προκειμένου η ομάδα του να είναι αυτή που θα επιβάλει το τέμπο στο παιχνίδι. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο μοναδικός προωθημένος ενισχύεται από την παρουσία περισσότερων μέσων που εφορμούν προς την αντίπαλη περιοχή.