Από το κεφάλι του Ζινενατίν Ζιντάν στο χέρι του Τιερί Ανρί. Τα όσα συνέβησαν την 4ετία που μεσολάβησε μεταξύ του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2006 και το αντίστοιχο του 2010 μικρή σημεία έχουν από τη στιγμή που η Γαλλία θα δώσει το «παρών» για τέταρτη διαδοχική φορά στην τελική φάση μετρώντας στις προηγούμενες τρεις την κατάκτηση ενός τροπαίου (1998) και τη συμμετοχή της σε έναν τελικό (2006).

Προκριματικά

Για να φτάσουν βέβαια ως εδώ οι «τρικολόρ» πέρασαν από… Συμπληγάδες. Στον προκριματικό όμιλο κατέληξαν πίσω από τη Σερβία (μετά από το μεταξύ τους 1-1 στο Βελιγράδι) και αναγκαστικά μπήκαν στη διαδικασία των αγώνων μπαράζ. Η Ιρλανδία αποδείχθηκε σκληρό καρύδι, παρόλο που η Γαλλία πήρε διπλό στο Δουβλίνο (0-1). Ωστόσο στη ρεβάνς του Παρισιού ο Ανρί έβαλε (στην κυριολεξία) το… χεράκι του και δίνοντας ασίστ στον Γκαλάς και η πρόκριση εξασφαλίστηκε στην παράταση, με το ΕΪΡΕ να ψάχνει ακόμη το δίκιο του.

Κρίσιμος αγώνας

Για μια Γαλλία ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο, η πρεμιέρα είναι το παν. Ένα νικηφόρο ξεκίνημα απέναντι στη δυνατή Ουρουγουάη θα βάλει φτερά στα πόδια των διεθνών του Ντομενέκ και ο δρόμος για την πρόκριση στη β’ φάση θα ανοίξει διάπλατα. Αρκεί να αποφύγει τη δεύτερη θέση και μαζί την Αργεντινή του Μέσι.

Τα ατού

Παραδοσιακά η Γαλλία στηριζόταν στους ποιοτικούς μέσους της. Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις από τους Πλατινί και Ζιντάν δεν υπάρχουν. Όχι πως διαθέτει επιθετικούς υψηλού επιπέδου. Ωστόσο για τους «τρικολόρ» τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στους κεντρώους. Ο Ριμπερί διαθέτει το μυαλό, ο Γκουρκίφ προσφέρει τον ενθουσιασμό, ο Μαλουντά ανεβάζει την ταχύτητα, ο Τουλαλάν προσδίδει την ηρεμία. Βασικό προσόν είναι πως… ξέρουν μπάλα και γνωρίζουν πώς να εκμεταλλεύονται τους στράικερ.

Τακτική

Ο Ντομενέκ, ως Γάλλος προπονητής, είναι λάτρης του 4-3-3 και σπάνια το μεταβάλει. Του αρέσει η δική του Γαλλία να αναπτύσσεται από τις πτέρυγες και να εκμεταλλεύεται αναλόγως τον φορ περιοχής ή τους κεντρώους που υποχρεωτικά προωθούνται. Κατά καιρούς πάντως δοκιμάζει εναλλακτικά σχήματα, όπως το κλασικός 4-4-2 με δύο αμυντικά χαφ και δύο πλάγιους μέσους. Το επιλέγει συνήθως όταν θα χρειαστεί να διασπάσει κλειστές άμυνες για να χρησιμοποιήσει δύο φουνταριστούς. Το ποιο θα είναι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο υπάρχουν ερητηματικά.