Το φθινόπωρο 2006 βρήκε τη Γιουβέντους να αρχίζει τον μακρύ και άχαρο αγώνα στη δεύτερη κατηγορία. Το σκάνδαλο calciopoli είχε διαλύσει τα πάντα στο διάβα του και ο φταίχτης, η Γηραιά Κυρία, καλούταν να πληρώσει. Το ότι η άνοδος ήρθε με συνοπτικές διαδικασίες δεν προκάλεσε εντύπωση. Ούτε το γεγονός ότι με την επιστροφή της στην πρώτη κατηγορία τερμάτισε στην 3η θέση. Ούτε το ότι πέρυσι σκαρφάλωσε 2η. Μήπως φέτος είναι η ώρα για την κορυφή; Με τη λέξη «κορυφή», δεν εννοούμε μόνο το εγχώριο πρωτάθλημα. Η παρέα των Τζιανλουίτζι Μπουφόν και Αλεσάντρο ντελ Πιέρο είναι αποφασισμένη να τα δώσει όλα για την επιστροφή στον ευρωπαϊκό θρόνο, 13 χρόνια μετά. Ο μοναδικός που μπορούσε να διηγείται τα τελευταία χρόνια για το κατόρθωμα του 1996 ήταν ο «Μεγαλέξανδρος» του ιταλικού ποδοσφαίρου, ο οποίος όμως τώρα έχει προπονητή του έναν ενδεκαδάτο αμυντικό του τελικού της Ρώμης, τον Τσίρο Φεράρα. Ο άλλοτε σκληροτράχηλος στόπερ θήτευσε δίπλα στον Μαρτσέλο Λίπι, τον είδε να σηκώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο και έπεισε τους ανθρώπους της Γιούβε ότι μπορεί στα μεγάλα… καράβια, ως πρώτος προπονητής.

Τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά, καθώς οι εκπρόσωποι του Πιεμόντε παίζουν καλό ποδόσφαιρο και δείχνουν ότι δύσκολα θα χάνουν. Ας είναι καλά βέβαια και οι μεταγραφές των Φελίπε Μέλο – Ντιέγκο. Οι δύο Βραζιλιάνοι μέσοι κάνουν τη διαφορά στον κεντρικό άξονα και αν καταφέρουν να κρατήσουν σταθερά καλή την απόδοσή τους, τότε τα υπόλοιπα… παιδιά (Αμάουρι, Ιακουίντα, Τρεζεγκέ, Καμορανέζι, Καναβάρο, Κιελίνι, Μπουφόν) γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν για να φτάσουν μέχρι τέλους. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουν, αλλά προς το παρόν αποδεικνύουν ότι η φανέλα της Γιουβέντους αποκτά και πάλι το… ασήκωτο βάρος προηγούμενων δεκαετιών.