Φρέσκο αέρα, αέρα αισιοδοξίας για επιστροφή στους τίτλους, έφεραν στη Μαρσέιγ ο νέος προπονητής και οι (αρκετοί) νέοι παίκτες που αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού. Η διοίκηση της Ολιμπίκ έδειξε πως δεν ήθελε την παραμονή του «παρωχημένου» Έρικ Γκέρετς (ακούστηκαν εκατέρωθεν κάποιες βαριές κουβέντες) και προτίμησε αντ’ αυτού τον Ντιντιέ Ντεσάμπ. Έναν κόουτς σαφώς πιο… μοντέρνο, που βλέπει το ποδόσφαιρο από άλλη οπτική, και αρκετά επιτυχημένο (στις θητείες του σε Μονακό και Γιουβέντους) για να τον αποδεχθεί γρήγορα ο απαιτητικός και… γκρινιάρης κόσμος.

Μαζί του ήρθαν και παίκτες εγνωσμένης αξίας, με τους ιδιοκτήτες της ομάδας να μην φείδονται χρημάτων ξοδεύοντας αλόγιστα. Πρώτος και καλύτερος ο Αργεντινός Γκονζάλες από την Πόρτο, ένας επιτελικός μέσος με ηγετικά χαρακτηριστικά, ικανός να ανεβάσει επίπεδο μια αξιόλογη ομάδα. Από κοντά ο συμπατριώτης του Γκάμπριελ Χάιντσε, που ήρθε για να δυναμώσει την άμυνα, ο Γάλλος Εντουάρντ Σισέ, που επέστρεψε από την Μπεσίκτας για να έχει ενεργό ρόλο μπροστά από τα μπακ, και φυσικά ο Ισπανός Φερνάντο Μοριέντες, η ποιότητα του οποίου μετριέται με τα γκολ που έχει σημειώσει στην πλούσια καριέρα του. Όλοι αυτοί μαζί, προπονητής και παίκτες, έχουν μια αποστολή να φέρουν εις πέρας: να κάνουν τη Μαρσέιγ πρωταγωνίστρια όχι μόνο στη Γαλλία, όπου έχει μπει σε ένα σωστό μονοπάτι, αλλά και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο όμιλος είναι υψηλών απαιτήσεων. Με Ρεάλ Μαδρίτης και Μίλαν οι πιθανότητες διάκρισης και πρόκρισης στους 16 ελαχιστοποιούνται. Επειδή όμως πέρυσι, που ήταν σε ένα πιο βατό γκρουπ, έμεινε χωρίς να δώσει μάχη στη τρίτη θέση, το πάθημα ίσως έγινε μάθημα.